Wanneer iemand zichzelf vergeeft om het niet altijd hebben geluisterd naar zijn/haar hart, en daardoor in staat is om de mensen waardoor ze gekwetst zijn te vergeven, zonder langer te wachten op hun erkenning van wat er gebeurd is en zonder hun spijt ervan, dan is dit een echte bevrijding. Want door dit zo te doen kan de positieve resonantie van jouw vergeving alleen door jou heengaan en kun je de dader met jouw vergeving niet mee-omarmen. Dan gaat jouw vergeving alleen door al jouw lagen van pijn en kwetsbaarheid en dat is de meest pijnlijke en meest reinigende weg om te gaan. Natuurlijk is er een les in onze pijn en kwetsbaarheid die vrijkomt wanneer we dit doen. En in die les is onze kracht verpakt. Dat is onze beloning van het gaan door onze pijn en kwetsbaarheid. Jij kunt niet de verantwoordelijkheid dragen van bevrijden van de ander, omdat ze niet (kunnen niet, willen niet of durven niet) kiezen om eerst zichzelf te vergeven. Waardoor ze geen vrij resonantieveld hebben om jou vergeving te kunnen ontvangen.
