Tijdens een energetische huisreiniging (extractie) let ik extra op de hieronder beschreven situaties;
Als mens of dier met zichzelf vrede heeft gevonden en in een harmonische omgeving of omstandigheden is overleden kan zijn ziel zonder belemmering overgaan naar hogere energiesferen. Echter, als een mens of dier op een traumatische wijze is overleden of omgekomen, of op een niet harmonische of liefdevolle wijze afscheid heeft kunnen nemen van dit leven, dan kan het gebeuren dat zo’n overleden ziel blijft hangen of gaat “kleven”. De achtergeblevenen hebben dit meestal eerst niet bewust door, maar merken bijvoorbeeld steeds een koude tocht, of men ruikt vreemde geuren, ziet of voelt dat de voorwerpen in de ruimte zich hebben verplaatst of bewogen, of men voelt zich constant niet lekker in zijn vel, terwijl hier “geen normale” te verklaren reden voor is. Wanneer het om niet ondersteunende en onbekende wezens gaat dan is het beter om deze verder te helpen bij het kunnen overgaan. Echter, wanneer het om ondersteunende wezens gaat dan heeft de cliënt altijd nog de keuze of hij zijn hulp wil, kan of mag ontvangen of niet. Want er kunnen omstandigheden zijn die deze ontvangst niet mogelijk maken, zoals b.v. bij mensen waarbij de hormoonhuishouding geheel uit balans is, door wat voor reden dan ook. Want hierdoor heeft men nauwelijks controle over zijn emoties en kan de ondersteuning van een entiteit het effect geven dat de emoties met de achtergeblevene op de loop gaan, met angsten tot zelfs een psychose als gevolg. Het behoort dus ook tot mijn taak, als neo-sjamanistisch therapeut, om in te kunnen schatten of de cliënt zo’n ontvangst wel aan zou kunnen en vervolgens daarnaar te handelen.
Heel af en toe komt het weleens voor dat de ziel van een pas overledene niet los wil, kan of mag komen van zijn leven en overspringt op de net ontluikende ziel van een nog ongeboren kind bij een zwangere vrouw van zijn/haar nageslacht en de plaats inneemt van de kosmische ziel die dit kind toebehoort. Dit heeft uiteraard verstrekkende gevolgen voor het kind in wording, want dit druist geheel tegen het zielsplan van zijn kosmische en aardse zielen in. Dit kind kan de kracht en onverwerkte emoties van zo’n volwassene, die zijn verantwoording niet wil (vanuit zijn onverwerkte emoties), kan of mag nemen, zeker niet aan. Dit kan bijvoorbeeld leiden tot “aangeboren” epilepsieaanvallen en nog meer afwijkingen bij het pasgeboren kind. Men kan dit ook herkennen doordat de pasgeborene zomaar een zeer sterk verouderde uitdrukking kan krijgen (in dit geval is hier dus géén sprake van een geïncarneerde kosmische ziel, omdat deze kosmische ziel niet eerst is overgegaan om daarna zich opnieuw in een leven te incarneren).
Ik heb dit persoonlijk maar eenmaal meegemaakt bij een baby, toen ik nog in opleiding was voor paranormaal therapeut, en kon toen helaas niet veel doen voor deze mensen. Nu zou ik dit liever willen helpen voorkomen door een overledene en de nabestaanden te helpen bij het kunnen laten overgaan, zodat hij de verantwoording voor de voltooiing van zijn zielenzijn aan kan gaan.
Ook de invloeden van zwarte magie valt onder mijn ervaringsgebied. De effecten hiervan zijn enorm, want dit kan drie generaties verder gaan leiden tot een psychiatrisch lijden dat dan vaak alleen nog met medicijngebruik onder controle te houden lijkt. Mijn ervaring is dat dit vooral op de eerstgeborene het sterks deze uitwerking heeft. Dit gebeurt meestal doordat de eerste generatie dit bewust of onbewust is aangegaan, en wanneer hier niets tegen ondernomen wordt kan dit bij de tweede generatie leiden tot een narcistische houding en een niet te plaatsen sterk manipulerend gedrag met een schizofrene neiging. Dit wordt, en werd in het verleden, vaak niet als zodanig herkend of gediagnosticeerd. Wat het effect hiervan op de derde generatie is heb ik hiervoor al beschreven. Ik zelf ben een kind van deze derde generatie en had alleen het geluk dat ik niet de eerstgeborene was. Met de ervaring, die ik heb opgedaan door het omzetten van deze negatieve kracht naar de positieve energie van mijn zelfhelend vermogen, wil ik mij nu inzetten om slachtoffers van de invloed van zwarte magie te helpen in het omzetten van deze vernietigende kracht in hun zelfhelende kracht.
En dan is er nog een groep die mijn bijzondere aandacht treft, en dat zijn de moeders van doodgeboren (ook bij miskramen) en geaborteerde kinderen. Het is heel belangrijk dat de kosmische zielen van doodgeborene en geaborteerde kinderen hun plek krijgen om over te kunnen gaan naar een volgend leven en alsnog de kans te krijgen om te incarneren. Vaak worden geaborteerde kinderen doodgezwegen, want dit had niet zo moeten zijn… maar het kind in wording was er wel en heeft recht op een plekje in het leven te krijgen om het vervolgens los te kunnen laten, zodat het over kan gaan naar een volgende incarnatie. Gelukkig wordt er tegenwoordig meer zorg en aandacht besteed aan doodgeboren kinderen, maar vroeger was dit wel anders en daarom besteed ik dan ook aandacht aan deze vaak “vergeten” groep. Want als zij niet alsnog een plek kunnen krijgen dan kunnen zij de na hen komende kinderen in dat gezin gaan belasten zonder dat zij dit willen, terwijl ze alleen maar aandacht vragen om over te mogen gaan. Vaak komen deze doodgeboren of geaborteerde kinderen in een “familieopstelling” naar voren en kunnen zij eindelijk de aandacht krijgen die zij nodig hebben om over te mogen gaan. Hiervoor is het ook nodig dat het verdriet dat de moeders en hun gezinsleden hierom ervaren hebben een plek kan krijgen. Mijn ervaring is dat alleen al de erkenning en de liefde die het voelt nu het er mag zijn voor dit “vergeten” kind al genoeg is. Dit kan bij de moeders veel verdriet los kan maken en dit verdriet kan dan tegelijk met het zelfgekozen ritueel dan ook een plek krijgen. Hierdoor kan het doodgeboren en/of geaborteerde kind(eren) een erkenningsplek krijgen en zijn zielentaak, waarmee het naar de aarde op weg was, alsnog vorm geven, bijvoorbeeld door onvoorwaardelijke liefde te mogen geven aan de moeder of andere gezinsleden. Hiermee heelt de kosmische ziel van het doorgeboren en/of geaborteerde kind en ook die van de moeder en andere gezinsleden en kan het, als de tijd daartoe rijp, is alsnog overgaan.
En dan zijn er ook nog de verloren twee- of meerlingen. Wanneer men in de baarmoeder als een twee- of meerling begint, maar tijdens de zwangerschap, door wat voor reden dan ook, de ene helft of meerdere overlijden en maar 1 of meerdere overblijven om geboren te worden. Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat minstens 1 op de 10 zwangerschappen als tweeling of meerling begint, maar als overgeblevene van een twee- of meerling geboren wordt. Meestal worden zij voor een eenling of tweeling aangezien, terwijl zij eigenlijk een twee- of drieling of meer waren. Dit geeft voor altijd een niet in te vullen gemis naar deze verloren twee- of meerlingen. Voor het kunnen leven en het genieten van het leven is het voor de overgebleven twee- of meerlingen noodzakelijk om dit gevoel van gemis en rouw een plaats te kunnen geven, opdat dit het aan kunnen gaan van relaties en intimiteit niet langer in de weg zit. Door deze verloren twee- of meerlingen een plek te geven die het toekomt kan men dan eindelijk zijn eigen leven aangaan zoals het bedoeld was.
Hierbij is nog een groep die ik apart wil vermelden, en dat zijn de kinderen die als twee- of meerlingen beginnen, waarbij de moeder abortus of probeert te plegen, waardoor de overgebleven twee- of meerling zeer getraumatiseerd achterblijven, omdat men hen eigenlijk dood wilde hebben. Meestal kon de moeder de omstandigheden niet bieden voor het kunnen ontvangen van haar twee- of meerling, ook al wist ze vaak niet dat het een twee- of meerling was.
Ik ben zelf een alleengeboren vierling. Mijn moeder was een alleengeboren drieling die een abortus heeft overleefd. Mijn oma zou mijn moeder als het 13de kind in een samengesteld gezin gaan neerzetten en dat kon ze niet meer opbrengen. Ik ken het negatieve effect wat dit op mijn moeder heeft gehad dus erg goed. Mijn moeder wist dit zelf niet, ik ben hier pas na haar overlijden achter gekomen. Daarom begeleidt ik nu ook alleengeboren twee- en meerlingen en besteed ook aandacht aan de alleengeboren twee- en meerlingen die een abortus hebben overleeft.